Nierówności w UE i ich konsekwencje dla demokracji, spójności społecznej i włączenia społecznego

Jedność krajów Unii Europejskiej wzrasta z każdym rokiem. Prawo o Wspólnym Rynku ma na celu zwiększenie efektywności ekonomicznej krajów Unii. Jest już udowodnione, że jej polityczna i społeczna skuteczność zależy od zdolności do sprawiedliwego podziału korzyści i dochodów pomiędzy kraje i regiony. W rezultacie duże budżety przeznaczane są na politykę regionalną i na działania niezbędne do osiągnięcia równości poziomu rozwoju i życia regionów.

Na poziomie ogólnoeuropejskim nie ma wyraźnego celu polityki regionalnej. Jest ona określana w sposób ogólny. W Porozumieniu Amsterdamskim stwierdza się, że celem społeczeństwa jest zmniejszenie nierówności w rozwoju regionów wszystkich szczebli oraz przezwyciężenie zacofania najsłabiej rozwiniętych terytoriów i wysp. Polityki regionalne często mają na celu zmniejszenie różnic między bogatymi i biednymi. W takim przypadku równomierny rozwój regionów jest uważany za niezbędny warunek równości społecznej. Pieniądze, które są przeznaczone na politykę społeczną (np. zasiłki dla bezrobotnych, wsparcie społeczne, itp.) nie są wystarczające, aby pokonać przepaść między bogatymi i biednymi.

W chwili obecnej paneuropejska polityka regionalna nie jest skuteczna, ponieważ nie może rozwiązać problemu nierówności. Ze względu na pewne czynniki strukturalne i instytucjonalne regiony bogate nie zdołały wykorzystać swoich przewag konkurencyjnych, w przeciwieństwie do regionów bogatych. Polityka regionalna w Europie nie bierze pod uwagę faktu, że bogatsze kraje mogą łatwiej podzielić swoje bogactwo narodowe.Ingerencja rządu w gospodarkę powinna być oparta albo na kryteriach sprawiedliwości, albo efektywności.

Fundusz Bertelsmanna opublikował swój raport analityczny, w którym mówi o bogatej północy i biednym południu Unii Europejskiej. Opracował indeks sprawiedliwości społecznej, opierając się na 35 kryteriach. Fundusz uważa, że ogromna przepaść między południem a północą UE może stać się przyczyną rozpadu Unii. Kwestia ta staje się jeszcze bardziej kluczowa w dobie kryzysu gospodarczego. Na chwilę obecną w Unii Europejskiej 25% młodych ludzi zagrożonych jest ubóstwem. Jeśli ta tendencja się nie zmieni, doprowadzi to do ciągłych zamieszek i głębokiego niezadowolenia obywateli Europy, co może doprowadzić do rozpadu UE. Więcej na: http://holz-komplex.pl